Prof. dr hab. Danuta Kiełczewska pracowała na Wydziale Fizyki UW, była też przez kilka lat pracownikiem Instytutu Problemów Jądrowych, a znacznie dłużej jego długoletnim współpracownikiem. Była też twórcą doświadczalnej fizyki neutrin w Polsce. To dzięki niej i jej sukcesom zawodowym i organizacyjnym powstały silne grupy zajmujące się fizyką neutrin w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu i Katowicach.
Profesor Danuta Kiełczewska z fizyką neutrin związała się w trakcie stażu naukowego na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine w latach osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Bardzo ceniła prace w tym zespole kierowanym przez przyszłego laureata nagrody Nobla prof. F. Reinesa. Prof. Kiełczewska brała udział zarówno w przygotowaniu jak i realizacji eksperymentu Super-Kamiokande. Wyniki tego eksperymentu, świadczące o oscylacji neutrin, były podstawa do przyznania Nagrody Nobla profesorowi Takaaki Kajita w 2015 roku.
Profesor Kiełczewska cieszyła się dużym uznaniem pośród fizyków na całym świecie o czym świadczą liczne zaproszone referaty przez nią wygłoszone. W roku 2006 otrzymała nagrodę „Scopus Award for Scientific Achievement” dla najczęściej cytowanego w latach 2001-2005 polskiego naukowca. Profesor Kiełczewska przyciągała do współpracy studentów i naukowców. Po epokowym „noblowskim” odkryciu Super-Kamiokande w roku 1998, profesor Kiełczewska była współorganizatorem polskiej grupy neutrinowej. Grupa ta funkcjonuje do dziś i przez cały czas korzystała z naukowych kompetencji i ekspertyzy prof. Kiełczewskiej. W roku 2006 między innymi dzięki staraniom profesor Kiełczewskiej polskie grupy przyjęte zostały do eksperymentu neutrinowego T2K. Udział polskich grup badawczych w tych przedsięwzięciach naukowych jest konsekwencją pionierskiej aktywności prof. Danuty Kiełczewskiej w zakresie fizyki neutrin w Polsce.
Będziemy ją pamiętać jako zaangażowaną osobę nie tylko w organizowanie polskiej grupy neutrinowej, ale również jako fizyka potrafiącego krytycznie spojrzeć na prace młodych doktorantów i studentów. Niejeden doktorant, których była promotorem zarówno na Uniwersytecie Warszawskim jak i w Instytucie Problemów Jądrowych (Obecnym Narodowym Centrum Badań Jądrowych), pod jej okiem stawiał swoje pierwsze kroki w międzynarodowych eksperymentach neutrinowych. Dla wielu z nas była nie tylko świetnym fizykiem, ale i optymistyczną i przyjacielska koleżanka z pracy. Będzie jej nam wszystkim bardzo brakowało.
Żegnaj Danusiu!